Қымыз – исі қазақ қатты қадірлеп, мейірі қана ішетін ұлттық сусынның бірі.
Бабадан мұра болып келе жатқан ұлттық сусын бұл күнде әлі де құндылығын жоғалтқан емес. Ал осы сусын сақтайтын мерзіміне қарай бірнеше түрге бөлінеді.
Атап айтар болсақ жыл маусымына қарай қымыз түрлері:
* Уыз қымыз- бие сүтінің уыз дәмі таралған кезде ашытылатын қою қымыз;
*Сары қымыз- жаз ортасындағы, шөп әбден пісіп, буыны қатқан кездегі қымыз;
* Бал қымыз- бал,қант секілді тәтті қосып жуасытқан қымыз;
* Түнемел қымыз- сүт қышқылы торсықта сақталып, пісуі жеткен қымыз;
* Құнан қымыз- үш тәулік ашытылатын қымыз;
* Дөнен қымыз-төрт тәулік ашытылатын қымыз;
* Бесті қымыз- бес тәулік ашытқан қымыз;
* Асау қымыз- бесті қымыздан да күшті қымыз;
* Жуас қымыз- баяу ашыған немесе саумал қосқан қымыз
*Қорабалы қымыз – мол қордың үстіне күн сайын сүт құя отырып, бірнеше күн жинаған қымыз.
*Хан қымызы — 3-4 күн ашытып, қойдың құйрығымен, жылқының сүр қазысын, өрік, мейіз салып, тобылғымен, киікотымен ыстап баптаған қымыз.
Ата кәсіппен айналысып, бие байлап, қымыз дайындаушылардың айтуынша дайындаудың тәсілі барлық жерде бірдей болғанмен, әр аймақтың өзіне тән ерекшелігі болады.
Ал, түрлі әдіс арқылы дайындау қымыздың дәміне айрықша әсер етеді. Сондай-ақ, әр жердің табиғаты мен көкорай шалғыны да ұлттық сусынның қасиетін ерекшелей түседі.